«دنیا مرا به حال خودم واگذاشته» غزلی از استاد اسحاقی

دنیا مرا به حال خودم واگذاشته

در راه صد علامت و امّا گذاشته

مثل شقایقی که به صحرا دمیده است
داغ غم تو در دل ما پا گذاشته

لیلی ببین که با دل مجنون چه کرده‌ای

بیچاره سر به دامن صحرا گذاشته

از عشق گفته‌اند ولی عشق شاهد است

هرکس رسیده سر به سر ما گذاشته

نارفته راه‌ها همه بن‌بست می‌شود

آیا مرا به حال خودم واگذاشته؟!

حشمت الله اسحاقی 92/10/4