استاد اسحاقی عزیز
یادم آمد چهارده دی ، گفتی دلم گرفته و آمدم و برایم لطف سروده ایت را خواندی ، ازدفترت کندی ، امضا کردی و به من دادی . دست را و صورتت را بوسیدم ، ساعتی نشستیم ، آنروز بر عکس همیشه ، خیام خواندیم و بعد....
حالا تو بگو من دلتنگی هایم را به که بگویم ، واژه های شعرم بی تو کور و کر و لنگند ، این بغضی که بی تو داره همه ی وجودم رو می سوزونه ، ویرون می کنه ، داغون می کنه ، چقدر لحظه های بی تو سخت می گذرن ، چقدر.، چقدر.....چقدر ....

درسوگ استاد

در شب شام غریبان سوگ استاد حشمت الله اسحاقی شاعران و اهل ادب  شام غریبان او را درفضایی آکنده از حزن واندوه در منزلشان برگزار کردند . شب شعر وخاطره در سوگ مردی که به عشق ، عشق می ورزید و تنه اشک می توانست مرهمی بر زخم جدایی باشد. از همه اهالی هنر خصوصا شاعران گرانقدر انجمن ادبی فرهنگ اندیشه که در این سوگ بزرگ همناله دردها و اشک هایمان بودند سپاسگزاریم .همدلی و همراهی همه این عزیزان به ما آموخت : هرگز نمیرد انکه دلش زنده شد به عشق //ثبت است در جریده ی عالم دوام ما . روح استاد شاد و باقی بقای همه شما عزیزان

درسوگ استاد حشمت الله اسحاقی

درسوگ استاد حشمت الله اسحاقی

ای ساربان آهسته رو کآرام جانم می‌رود

وآن دل که با خود داشتم با دلستانم می‌رود

من مانده‌ام مهجور از او بیچاره و رنجور از او

گویی که نیشی دور از او در استخوانم می‌رود

او می‌رود دامن کشان من زهر تنهایی چشان

دیگر مپرس از من نشان کز دل نشانم می‌رود

در رفتن جان از بدن گویند هر نوعی سخن

من خود به چشم خویشتن دیدم که جانم می‌رود

 امروز برروی دوش شهر مردی تشییع می شد که آمیزه ای از عشق بود وغزل ، مهربانی  و صمیمیت ، بی ریایی وبی ادعایی ، مردی از تبارشعر وشور ونور وعشق ، از سلاله ی هرچه مهربانی ، او دامن کشان می رفت و مابرغربت وتنهایی خویش می گریستیم ، او درخاک به آرامشی ابدی رسید و ما در حسرتی ابدی ماندیم .

      امروز برروی دوش شهر مردی تشییع می شد که دلبسته ی شعر بود نه نان ، نه برلبش شکایتی و نه بر دلش رنگ کدورتی ، سلامش آراممان می کرد و کلامش امیدمان می بخشید ، دست هامان را می گرفت تا مسافر واژه ها به سلامت  به سرمقصد  برسد ، چراغ شعر را روشن کرده بود تا از سیاهی و تاریکی هراسی به دل راه ندهیم ، می خندید تا ماسراغی از درد نگیریم ، نگاهش گرممان می کرد تا به سرما نیندیشیم ، دلش که می گرفت حالمان را می پرسید تا احساس تنهایی نکنیم ، دلمان که می گرفت ما را به مهمانی غزل می برد  ، تشنه مان که می شد با جامی از غزل حافظ سیرابمان می کرد ، اشکمان را که می دید با ما همنوا می شد و خنده هامان را که می دید لبخند می زد ...  

هیچ چیز نباید اتفاقی باشد ، امروز چهارشنبه بود و چهارشنبه ها همیشه در زلال چشمه سار بودن او شعر را نفس می کشیدیم وبوی شعر ، ما را برای ساعتی هم که شده از غبار آسمان دود آلود زمان رها می کرد و چهارشنبه ها همیشه چهارشنبه شعر بود و شعر بود وشعر ، واین اولین چهارشنبه ای بود که  هوای کلاس نمناک بود و بارانی ، بغض بود واشک و دلتنگی ، وچقدر انتظارکشیدیم بیایی و نیامدی ..  

امشب هوای شهر چقدر نفس گیر است ،  امشب چقدر واژه ها سرد وملولند ، امشب چقدر لحظه ها ساکت وخموشند ، امشب همه ی آتشکده های غزل بی تو خاموشند و همه ی کنکره های دل در بهتی شبانه به مهمانی آسمانی ابری دعوت شده اند ، دل بهانه ای می جوید تا سر بر دیوار دلتنگی گذاشته و بغض خود را های های فریاد کند ، چقدر باورش سخت است که باید از امشب در شهری نفس بکشیم که تو در خاکش لب فرو بسته ای و بی خیال از سوز و سرمای دل به مهمانی خدا رفته ای ، از امشب باید باور کنیم دیگر کسی شب ها حال ما را برای شنیدن غزلی تازه ، نمی پرسد ...

سروده ای از استاد امید نقوی

نذر پیامبر(ص)

 

به چهــــره مثـل بشـر، در درون فـرشـتـه صفات

فـرشـتـه‌ها همـگی مـانده در جمـــالش مات

بزرگ هر دو جهان، آن که جنّ و انس و ملک

گــرفتـه‌اند، به ظـلّـش، پـنـــاه، از آفـــــات

قسـم بـه سوره ی «طـه» و صـاحـب «لـولاک»

اگـر نبـود وجـودش، جهـــان نـداشت ثبـات

بدون «رحمـت لِلعـــالمیـــن» که را می‌مـاند

در ایــن جهـــان پر از بیــکسی، امید نجــات

کسی که اسوه ی خلق است، تا جهان باقیست

کسـی مـگـر بــه بلنــداش می‌رسد؟ هیهــات

کجـــا تــوان کـسی تا به «قاب قوسین» است

نبــود حــدّ بـشـر، بــا «بضــاعت مــزجـــات»

چگــونه می‌رود آنجـــا که جبرئیـــل نرفت

در آن زمـــان که به او می‌دهنـد «تازه برات»

تو کیستــی کــه به عشق تو زندگــانی یافت

جهــان و هر چه در او هست، از جمــاد و نبات

خدا ز خــــاک بهشتـــت ســرشــت روز ازل

هر آنچه حسن و نکویی که بود ریخت به پات

چنــانکه نور تنش ذره ذره خورشید است

شده تمـــام وجود رسول جلــــوه ی ذات

شمیــــم نام عزیزش جلای هر جـان است

بـــرای شــــادی روح پیــــامبر صلــوات...

برگزاری شب شعر آیینی شاعران انجمن ادبی فرهنگ(اندیشه) در دفتر امام جمعه محترم شهر اندیشه

بسمه تعالی

پنج شنبه 19دی ماه

 شب شعر آیینی انجمن ادبی فرهنگ(اندیشه ) در شب شهادت امام حسن عسگری (ع) وبنا به دعوت حضرت حجت الاسلام والمسلمین مروج امام جمعه محترم شهر اندیشه در دفتر ایشان برگزار گردید. ابتدا احمد فرجی مدیر انجمن ادبی فرهنگ ضمن ارائه گزارش فعالیت های ادبی انجمن ، شاعران حاضررا معرفی  و یکی از سروده ها ی خود را قرائت کردند . سپس امام جمعه محترم پیرامون اهمیت شعر خصوصا شعرآایینی مطالبی ارزشمندی ایراد کردند. استاد حشمت الله اسحاقی با تفال به دیوان حافظ و قرائت یکی از سروده ها ی خود با عنوان کربلا آغازگر مراسم شب شعر بودند . سپس شاعران گرانقدر استاد امید نقوی ، علیرضا ابوالحسنی ، عباس عابد ، سرهنگ فولادی ، دستنبو ، حیدری  و بهروز باغبان و خانم ها سرکارخانم پروانه عزیزی ، مهتا پناه و پرستو جعفر ی به قرائت اشعار خود پرداختند. درپایان مراسم از طرف امام جمعه محترم یک جلد کتاب به شاعران حاضر در جلسه اهدا گردید.